Bezoek Cabaretshow 'Even geduld aub!' van Jochem Myjer

 

Verslag bezoek aan theater show

 

Ik ben met mijn ouders en een collega van mijn moeder naar een cabaretvoorstelling van Jochem Myjer in het AFAS circustheater in Scheveningen geweest. Ik had van vrienden gehoord dat deze voorstelling er was en mijn moeder haar collega kon kaarten regelen. Zo kwam het dat wij, na een vroege maaltijd gescoord te hebben bij de plaatselijke McDonald’s, deze mooie zomeravond in het AFAS circustheater te Scheveningen mochten spenderen. Dit was geen normale voorstelling, het was een voorstelling speciaal voor mensen uit Leiden en omgeving. In deze show zaten zeer veel grappen die met Leiden te maken hadden.

 

Toen we aankwamen bij het theater zag het er al gezellig uit. Zonder nog maar één stap over de drempel van het circustheater gezet te hebben, waren de bekenden al niet meer op één hand te tellen. Na verscheidene praatjes te hebben gemaakt, besloten we om even gezellig een bakje koffie te gaan drinken in een koffiehuis dat aan het theater vastlag. Hierbinnen was de sfeer al optimaal. Onder het genot van een bakje koffie keken we naar de mensen buiten, of we nog eventueel bekende gezichten langs zagen komen. Na ons kopje vol narigheid achterover geslagen te hebben maakten we ons langzamerhand op voor de show van die avond. We begaven ons richting de ingang van het theater en na onze kaartjes aan de bij de deur gesettelde medewerkers te hebben laten zien, bevonden we ons in de hal, waar intussen half Leiden en omstreken zich bevond. Na ons gewapend te hebben met verschillende versnaperingen vonden we het tijd worden om maar eens de stoelen op te zoeken. Onze stoelen bevonden zich niet ver van het podium af en met goed zicht op het op het podium staande immens grote beeld van Jochem zijn hoofd, begonnen de zenuwen dan toch het lichaam binnen te dringen. Niet lang nadat we onszelf in de overigens heerlijk zittende theater stoelen neer hadden laten ploffen, kwam Jochem Myjer het podium opgerend en ging de show van start.

 

Deze geweldige show ging eigenlijk vooral over de gevolgen van zijn tumor en zijn leven hier vlak na. Hij las ook ontroerende stukjes voor uit een dagboek waar hij na zijn operatie af en toe een stukje in schreef. Het immens grote beeld van Jochem zijn hoofd, dat in het midden van het podium te bewonderen viel, was het pronkstuk van het podium, op dit beeld werden verschillende bewegende beelden geprojecteerd en Jochem klom soms door het hoofd heen en kwam via bepaalde luiken eruit. Het was als het ware een reis door zijn hoofd. In deze show werd veel gebruik gemaakt van verrassende en spectaculaire effecten zoals het stoom wat uit Jochem zijn oren lijkt te komen wanneer hij verteld over een gebeurtenis waar hij even helemaal gek werd van bepaalde gebeurtenissen. Wat deze show naar mijn mening ook zo overweldigend maakt is dat niet alles ingestudeerd is, maar hij de conversatie aangaat met de mensen uit het publiek en daar dan bij latere grappen weer op terugkomt. Bovendien maakt hij ook veel grappen over dingen en plaatsen uit Leiden die dus leuker zijn als je die ook wel eens meemaakt of ook wel eens op die plaatsen komt. Deze show spreekt mij heel erg aan omdat ik de humor van Jochem Myjer bijzonder erg waardeer.

 

Deze cabaretshow zou ik aan eigenlijk iedereen van jong tot oud en uit Leiden of omstreken komt aanraden. Overigens moet je dan wel open staan om een avond in een spreekwoordelijke deuk te liggen, want minuten zonder gelach in de zaal zijn schaars als je besluit om een bezoek te brengen aan deze overweldigende show. Alleen wanneer hij over droevige dingen begint is de zaal doodstil maar als hij de droevigheid eindigt met een hilarische opmerking is het geschater weer door de hele zaal waar te nemen.

 

 

Recensie

 Jawel… Vijf sterren. Dat is veel. Vier van die sterren zijn voor Jochem Myjer zelf en zijn nieuwste spektakel Even geduld aub! Die vijfde ster is voor de medische wetenschap. Voor zijn artsen en verpleegkundigen in het Leids Universitair Medisch Centrum en het revalidatieteam, die hem wonderlijk snel weer op de been hielpen. Ere wie ere toekomt.

 

Oké, voor de enkeling die het is ontgaan: Jochem Myjer, ras-entertainer en Neerlands troetel-adhd’er, had een tumor in zijn nek. De tumor werd nét op tijd ontdekt, voor hij grote, blijvende schade kon aanrichten. Na een operatie van dertien uur was het onding verwijderd en na onderzoek bleek het goedaardig. Maar Myjer lag dagenlang zonder enig gevoel in zijn lijf in het ziekenhuis en het was nog maar de vraag of hij ooit weer zou kunnen lopen, laat staan het podium weer kon opklimmen.

Voor de vreugde van het weerzien is elk theater nu te klein. Er is dit seizoen op de reguliere manier geen kaartje meer te krijgen. Het is alsof hij in honderden gespreide armen valt. Het is bijna voelbaar dat iedereen hem eens lekker tegen de borst wil drukken als hij als een duveltje uit een doosje uit een metershoog borstbeeld van hemzelf tevoorschijn springt en zo blij als een kind op zijn verjaardagsfeestje zijn gasten begroet. Met allereerst een portie tumor-humor. Dan hebben we het maar benoemd. De grootste lof gaat daarbij uit naar de anesthesist die het voor elkaar kreeg hem dertien uur onder zeil te houden.

Wat volgt is één groot feest met dwaasheden, onzin op een stokkie, dansjes, raps, kabaal, imitaties van bekende Nederlanders, een stukje muziek van Enrique Iglesias waarin hij laat horen dat de zanger in elk lied een kikker nadoet, verhalen hoe hij thuis het bed verschoont en de afwasmachine uitruimt, een les ‘hoe word je een musicalster’, zijn ontmaagding, liedjes om bij te lachen (een snoeihard slaapliedje) of vertederd bij te glimlachen (zoals een hitsige ode aan stewardessen en een vrolijke smeekbede aan zijn vriendin dat ze niet bij hem weg kan en mag).

Het schiet alle kanten op. En je volgt hem, ook als het af en toe ontaardt in ‘K3 voor volwassenen’ en je je afvraagt ‘waar gáát dit over’ en ‘waar komt dít nou weer vandaan?’ Het doet er niet toe, je bent al reddeloos verloren. De chaos die hij samen met regisseur Jos Thie tot op de centimeter nauwkeurig heeft uitgestippeld, is ónweerstaanbaar. En dat wordt nog eens versterkt door de techniek, belichting en de schitterende projecties op dat metershoge witte borstbeeld waaromheen en waarop zich de hele voorstelling afspeelt.

De absolute meerwaarde van Even geduld aub! zit in de momenten waarop Myjer passages voorleest uit het dagboek dat hij bijhield in het ziekenhuis en daarna. Dan blijkt hoe hij in deze kakofonie de totale controle heeft en de hele zaal ook muisstil kan laten zijn. De fragmenten zijn het cement van de voorstelling. Ze zijn waarachtig en ze ontroeren, met als hoogtepunt het fragment over zijn thuiskomst en het weerzien met zijn twee kinderen. De theatermaker heeft kennisgemaakt met een keerzijde van het leven en is daar gelouterd uitgekomen. Lang en vrolijk zal-ie leven.

 

Mening Recensie

Ik ben het volledig eens met de mening van de schrijver van deze recensie. Het was een topshow!

Link website Recensie

http://www.theaterkrant.nl/recensie/even-geduld-aub/

 

 

Mijn toegangsbewijs